(NC) 30 year old vergin

           ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ต้องรู้สึกอยู่ผิดที่ผิดทางแบบนี้มาก่อน ถึงแม้ว่าที่นี่จะคือห้องของตัวเองก็ตาม

            หากแต่การเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอใครอีกคนกำลังนั่งรออยู่บนเตียง โดยที่กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกหลายเม็ด จนเห็นแผงอกกว้างได้อย่างชัดเจน ด้วยสถานการณ์ที่ต่างไปจากเดิม อีกฝ่ายเรียกให้เขาเข้าไปหา พลางจับให้นั่งหันหลังก่อนจะจัดการเช็ดผมให้จนเกือบแห้ง

           หัวใจเริ่มทำงานหนักผิดปกติ เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจจากปลายจมูกที่กำลังซุกไซร้อยู่ตรงบริเวณต้นคอกับช่วงลาดไหล่ และวกขึ้นมาตรงหลังใบหู แบคฮยอนรู้ดีว่าชานยอลเริ่มทำการเล้าโลมเพื่อให้ตนรู้สึกผ่อนคลาย

           แต่นอกจากจะไม่ผ่อนคลายแล้ว เขายังเกร็งจนคนเด็กกว่าต้องบอกซ้ำ

            "ผ่อนคลายหน่อยแบคฮยอน ถ้าพี่เกร็งขนาดนี้ตั้งแต่เริ่ม ทั้งพี่ทั้งผมคงไปต่อไม่ได้แน่"

           พยายามผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ แต่พอชุดคลุมอาบน้ำถูกดึงลงจากหัวไหล่ ทั้งถูกขบกัดและดูดเม้ม คนที่ใกล้จะเสียเวอร์จิ้นก็เผลอเกร็งตัวอีกจนได้

            มือใหญ่ดันใบหน้าเรียวให้หันไปรับจุมพิต ขณะที่อีกมือสอดเข้าไปด้านในชุดคลุม ลูบคลำหน้าอกแบนราบที่ไม่ได้นุ่มนิ่ม แต่ยอดจุกสีสดต่างหากที่ชานยอลหมายใจไว้ หนึ่งในจุดอ่อนไหวหดแข็งเป็นไตแทบจะทันทีที่ถูกสัมผัส

            ริมฝีปากยังคงประกบดูดดึง มือหนึ่งทำหน้าที่อยู่ช่วงบน อีกมือซึ่งละจากใบหน้าแล้วล้วงเข้าไปใต้ชุดคลุมช่วงล่าง ปากอิ่มแอบยกยิ้มแม้จะทาบปิดกับอีกปากอยู่ เพราะสัมผัสถึงสิ่งที่ต้องการได้ทันทีโดยไร้ซึ่งชั้นในปกปิด

           แค่ถูกรูดรั้งแกนกายด้วยมือยังพอทน แต่พออีกคนดันให้นอนหงายลง จับขาทั้งสองข้างของตนตั้งชันขึ้นแล้วแทรกตัวเข้ามาระหว่างกลาง แบคฮยอนยิ่งรู้สึกถึงเลือดที่กำลังวิ่งพล่านภายในกาย ส่วนปากอิ่มที่เพิ่งละจากการจุมพิตกำลังไล่เม้มขาอ่อนด้านใน คนไร้ประสบการณ์อย่างเขาก็พอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

            "อะ! ดะ...เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนชานยอล"

            "หืม -- พี่อยากหยุดแล้วเหรอ? "

            "ปะ...เปล่า แค่จะบอกว่าตรงนั้น ไม่ต้องก็ได้"

            ชานยอลเชื่อฟังคำเอ่ยห้ามด้วยการครอบปากลงบนแกนกายที่ชูคอรออยู่ก่อนแล้ว แบคฮยอนสะดุ้งตัวทันทีเพราะความซ่านเสียวที่แล่นไปทั่วร่าง

           นอกจากรู้สึกอายแล้วก็ยังมีความแปลกใจแทรกเพิ่มเข้ามา เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนใช้ปากให้ ผู้หญิงที่เขาเคยพยายามมีอะไรด้วยก็เคยทำให้เช่นกัน แต่ก็อย่างที่รู้ว่าแบคฮยอนน้อยไม่ตอบรับกับใครเลย

            ทว่าแค่จูบของชานยอล ก็กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้แล้ว

            เจ้าของห้องนอนหอบหายใจแรง ยิ่งยามที่เรียวลิ้นตวัดเลียสลับดูดกลืนส่วนปลาย แผ่นหลังเล็กแทบจะลอยจากที่นอน ถึงกระนั้นแบคฮยอนยังพยายามยกศีรษะขึ้นมามองกลุ่มผมสีดำ ที่ผงกขึ้นลงตรงหว่างขาตัวเอง แต่พอตาคู่โตเหลือบมอง ก็จำต้องทิ้งศีรษะลงบนหมอนอีกครั้งเพราะความขลาดอาย

            จากที่อ้าปากหอบหายใจเพราะถูกปรนเปรอเป็นการขบฟันแน่น ตอนที่ช่องทางด้านหลังรู้สึกถึงก้านนิ้วยาวซึ่งกำลังค่อย ๆ สอดแทรกเข้ามาพร้อมความเย็นลื่น และจำต้องหลุดเสียงร้องออกมา หลังจากพยายามกลั้นมันไว้อยู่พักใหญ่

            นิ้วที่กำลังถูกบีบรัดอยู่ภายในร่างของคนแก่กว่า ส่งผลต่อช่วงล่างของชานยอลเช่นกัน แต่ถึงอยากจะสอดใส่เข้าไปในตัวอีกฝ่ายแค่ไหน ก็จำต้องยั้งใจไว้ก่อน

            ทว่าชานยอลก็ไม่อยากรั้งรอนาน เพราะความอึดอัดกำลังเล่นงานเขาอย่างหนักเช่นกัน ดังนั้นทั้งปากทั้งนิ้วจึงประสานงานทำหน้าที่กันอย่างพร้อมเพรียง ปากอิ่มครอบขยับขึ้นลงเร็วขึ้น ก้านนิ้วยาวที่เพิ่มเข้าไปอีกสองก็ขยับเข้าออกช่องทางด้วยความถี่ที่มากยิ่งกว่า

            แผ่นอกเล็กยกตัวสูงจากการหอบหายใจ หน้าท้องหดเกร็งจนคนเป็นเจ้าของหายใจลำบาก ทุกอย่างเป็นไปอย่างอัตโนมัติและตามกลไกธรรมชาติของร่างกาย เมื่อสุดท้ายปลายแก่นกายก็พ่นพรายความอึดอัดออกมา

            ถึงส่วนใหญ่ชานยอลจะเก็บกลืนลงคอไป แต่ก็มีบางส่วนที่ล้นออกมาจากมุมปากอิ่มอยู่ไม่น้อย คงเพราะอีกคนไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองบ่อยนัก

            ภาพพี่แบคฮยอนที่นอนหายใจหอบจนหน้าแดงตัวแดงอยู่บนเตียง ชุดคลุมที่ตอนนี้หลุดรุ่ยแทบไม่ได้ทำหน้าที่ปิดบังร่างกายให้คนใส่ เป็นตัวเร่งให้ชานยอลนั้นรีบถอดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงออกให้พ้นตัว ก่อนจะจัดการสวมอาวุธป้องกันที่หยิบมาจากลิ้นชักข้างเตียงเจ้าของห้อง

           ภาพใบหน้าแสนเบลอของคนที่คร่อมอยู่เหนือร่าง ทำให้ต้องพยายามเพ่งตามองเพราะไร้อุปกรณ์ช่วยอย่างแว่นตา แต่ในใจแบคฮยอนกลับเห็นชานยอลได้ชัดเจนขึ้น

            "รู้ไหมว่าตั้งแต่เจอพี่อีกครั้ง ผมต้องช่วยตัวเองแทนการคั่วผู้หญิงอยู่บ่อย ๆ"

            "ไม่รู้..."

            ก้มลงไปป้อนจูบคนแก่กว่าอีกครั้ง "ผมช่วยตัวเองครั้งแรกตอนขึ้นมอปลายปีหนึ่ง ดูรูปผู้หญิงในแม็กกาซีนไปด้วย" อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายตั้งใจฟัง ยกขาข้างหนึ่งของเจ้าตัวขึ้นพาดบ่า "ทำอยู่นานก็ไม่เสร็จสักที แล้วจู่ ๆ ผมก็นึกถึงพี่ขึ้นมา จินตนาการว่าหน้าตาพี่ตอนนั้นเป็นยังไง เพราะไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ผมย้ายบ้าน"

            "..."  แบคฮยอนถูกล่อหลอกด้วยเรื่องเล่าที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน จนไม่รู้ตัวว่าขาอีกข้างถูกยกขึ้นไปพาดไหล่คนเล่าเรียบร้อย

            "จากนั้นผมก็เสร็จ"  มือใหญ่จับแกนกายตัวเองจ่อปากช่องทางที่เตรียมพร้อมไว้แล้วอย่างแนบเนียน  "เมื่อเดือนก่อนผมก็เพิ่งใช้กลิ่นจากผ้าเช็ดหน้าของพี่เป็นตัวช่วย"

            "นาย -- อะ!! "

           อาการเขินจากเรื่องที่ได้รู้แทบจะอันตรธานไปทันที เมื่อช่วงล่างรับรู้ถึงความแข็งขืนที่ค่อย ๆ แทรกผ่านเข้ามา

            ชานยอลใช้จูบเป็นตัวช่วยดึงความสนใจพี่แบคฮยอน เลื่อนริมฝีปากลงหาแผ่นอกบาง ครอบดูดจุดอ่อนไหวทั้งสองจนเริ่มได้ยินเสียงคราง พลางขยับสอดใส่ช่วงล่างเข้าไปได้จนสุด

           สองแขนหนายันตัวขึ้นมาจ้องคนใต้ร่าง ใบหน้าแดงก่ำกับนัยน์ตาที่คลอน้ำเพราะความเจ็บนั้นดูน่าสงสาร แต่ทว่าชานยอลต้องยอมรับเลยว่า พี่แบคฮยอนของเขาน่าทำให้ร้องครางออกมาดัง ๆ มากกว่าจริง ๆ

            พอคิดแล้วก็ต้องลงมือทำ สะโพกสอบจึงเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ แม้ใจจริงอยากลงแรงกระทั้นให้หนักตามห้วงอารมณ์ เอ็นดูความเขินอายของคนแก่กว่า ที่ยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเพราะถูกตนจ้อง

           ความคับแน่นและการตอดรัดเป็นระยะ เริ่มทำให้ควบคุมความต้องการยากมากขึ้นทุกที ชานยอลจึงถอนกายออกมารวดเร็วจนอีกคนสะดุ้งไหว แล้วจับพลิกร่างเล็กกว่าให้อยู่ในท่าคว่ำหน้าได้อย่างง่ายดาย

            อีกฝ่ายคลายความสงสัยให้โดยที่แบคฮยอนไม่ต้องถาม ส่วนเหตุผลนั่นคือท่านี้จะช่วยลดความเจ็บลง ชานยอลสอดใส่ตัวตนเข้าไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว สองมือใหญ่จับเอวคนแก่กว่าไว้แน่น ก่อนจะบดอัดสะโพกกับบั้นท้ายที่ผายออกอย่างน่ามอง

           ชานยอลตั้งใจที่จะลืมบอก ว่าท่าที่กำลังทำอยู่นี้ลดความเจ็บได้ก็จริง แต่มันก็เพิ่มความลึกและเสียวซ่านให้มากขึ้นด้วย

            รู้ตัวว่าถูกหลอกแต่แบคฮยอนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องคราง เพื่อระบายความเจ็บผสมความซ่านเสียว ปากอิ่มที่จูบตามแผ่นหลังไล่ขึ้นมาหาซอกคอ ก่อนจะจบที่ประกบกับปากตัวเอง เขาคิดว่ามันคือการปลอบใจของชานยอล

            ดูเหมือนปาร์คชานยอลจะยั้งตัวเองแทบไม่ได้แล้ว จนแบคฮยอนต้องเอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับหัวเตียงไว้เพื่อรับแรงกระทั้นจากร่างสูงใหญ่ด้านหลัง สะโพกสอบเสยเข้าใส่เร็วและถี่ขึ้นตามอารมณ์ ไม่ลืมยื่นมือมาช่วยรูดรั้งแบคฮยอนน้อย ให้คนที่กำลังหลับตาอ้าปากครางอย่างลืมตัวด้วย

            ชานยอลโน้มตัวลงไปโอบกอดร่างเล็กกว่าไว้แน่น ขบฟันจนสันกรามขึ้นนูนเพราะความเสียดเสียวที่ได้รับจากความคับแน่นของพี่แบคฮยอน เสียงครางกับเสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกันในตอนสุดท้าย ก่อนทั้งคู่จะทิ้งตัวลงบนเตียง

            ริมฝีปากคนที่นอนทับอยู่ด้านบนยังไล่จูบตามใบหน้าและขมับที่เอียงแนบที่นอน ซึ่งแบคฮยอนก็เต็มใจรับจุมพิตที่ชานยอลมอบให้ แม้จะยังเหนื่อยจากการสละเวอร์จิ้น

            "ไมใช่ผู้ชายเวอร์จิ้นแล้ว รู้สึกยังไงบ้างครับคุณแบคฮยอน? "  คนที่หายเหนื่อยก่อนกำมือไปจ่อปากคนแก่กว่าด้วยสีหน้าทะเล้น

            และถึงจะนอนหมดเรี่ยวแรง แต่แบคฮยอนก็ยอมเล่นตามน้ำกับชานยอล  "เหนื่อย...เหนื่อยจนเหมือนจะตายเลย"

            "ถ้าจะตายก็มาตายตรงนี้ ผมจะตายเป็นเพื่อนพี่เอง"

           แบคฮยอนรู้สึกหมั่นไส้กับคำพูดคำจาของชานยอลสุด ๆ แต่ก็ยอมขยับเอาศีรษะไปหนุนแผงอกหนา ตามที่เจ้าตัวชี้บอกเมื่อสักครู่ว่าตรงนี้คือที่ที่ควรตาย ก่อนแขนยาวจะแกล้งกอดรวบศีรษะเขากดเข้ากับแผ่นอกจนแทบหายใจไม่ออก แบคฮยอนจึงกัดกล้ามที่อีกคนไปซุ่มฟิตมาเพื่อเอาคืน

            อดีตเพื่อนบ้านสมัยเด็กหยอกล้อกันอยู่บนเตียงแบบไม่สนใจเวลา เพราะเวลานี้การสนใจกันและกัน สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขา


-มีต่อในเว็บอีกนะจ๊ะๆๆๆๆๆ