(NC) my goal : ลูกที่สิบเจ็ด
บยอนแบคฮยอนกำลังรู้สึกแปลกๆ เขาเหมือนมีอาการคล้ายคนครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับรู้สึกได้ถึงอาการตื่นตัวตรงบริเวณช่วงล่าง หนังตาที่เคยปิดสนิทก็ปรือเปิดขึ้นมาเล็กน้อย สมองที่ยังทำงานได้ไม่เต็มที่เพราะความง่วงงุน ผลักให้คิดไปว่าเป็นอาการปกติของผู้ชายทุกคนที่เกิดในยามเช้า เกือบจะหลับตาเพราะอยากนอนต่ออยู่อีกสักนิดแล้วค่อยลุกไปวิ่ง ถ้าไม่รู้สึกถึงสัมผัสเปียกชื้นตรงบริเวณหลังใบหู กับสัมผัสบริเวณแผ่นอกของตัวเองเสียก่อน สิ่งที่กำลังสัมผัสช่วงล่างด้านนอกกางเกงบอลขาสั้นที่ใส่นอนเป็นประจำ เริ่มเคลื่อนย้ายขึ้นมาบริเวณขอบยางยืด ก่อนจะเข้ามารุกล้ำสัมผัสอวัยวะกลางลำตัวผ่านกางเกงชั้นในอีกครั้ง " อะ!" แบคฮยอนตื่นเต็มตาทันทีพร้อมกับปฏิกิริยาการป้องกันตัวอัตโนมัติ มือเรียวตะครุบมือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ช่วงล่างของตัวเองข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือก็จับมืออีกข้างที่วนเวียนปวนเปี้ยนแถวหน้าอกออก ก่อนจะเอี้ยวใบหน้าไปมองเจ้าของมือที่นอนตะแคงซ้อนอยู่ด้านหลัง " ชานยอล! นี่มึงลักหลับกูเหรอ ?"