(NC) my goal : ลูกที่สิบเจ็ด

          บยอนแบคฮยอนกำลังรู้สึกแปลกๆ 

          เขาเหมือนมีอาการคล้ายคนครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับรู้สึกได้ถึงอาการตื่นตัวตรงบริเวณช่วงล่าง หนังตาที่เคยปิดสนิทก็ปรือเปิดขึ้นมาเล็กน้อย สมองที่ยังทำงานได้ไม่เต็มที่เพราะความง่วงงุน ผลักให้คิดไปว่าเป็นอาการปกติของผู้ชายทุกคนที่เกิดในยามเช้า

          เกือบจะหลับตาเพราะอยากนอนต่ออยู่อีกสักนิดแล้วค่อยลุกไปวิ่ง ถ้าไม่รู้สึกถึงสัมผัสเปียกชื้นตรงบริเวณหลังใบหู กับสัมผัสบริเวณแผ่นอกของตัวเองเสียก่อน

          สิ่งที่กำลังสัมผัสช่วงล่างด้านนอกกางเกงบอลขาสั้นที่ใส่นอนเป็นประจำ เริ่มเคลื่อนย้ายขึ้นมาบริเวณขอบยางยืด ก่อนจะเข้ามารุกล้ำสัมผัสอวัยวะกลางลำตัวผ่านกางเกงชั้นในอีกครั้ง

          "อะ!"

          แบคฮยอนตื่นเต็มตาทันทีพร้อมกับปฏิกิริยาการป้องกันตัวอัตโนมัติ มือเรียวตะครุบมือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ช่วงล่างของตัวเองข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือก็จับมืออีกข้างที่วนเวียนปวนเปี้ยนแถวหน้าอกออก ก่อนจะเอี้ยวใบหน้าไปมองเจ้าของมือที่นอนตะแคงซ้อนอยู่ด้านหลัง

          "ชานยอล! นี่มึงลักหลับกูเหรอ?" 

          ขณะที่โวยวายดวงตาเรียวก็ชำเลืองมองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนใหญ่ บนผนังห้องด้านหลังไปด้วย แล้วแบคฮยอนก็เห็นว่าตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีสองกว่าๆเท่านั้น ไม่ใช่รุ่งเช้าอย่างที่เข้าใจ

          "อืม" คนที่กำลังซุกไซร้และไล่ขบเม้มใบหูคนตัวเล็กกว่าทำเพียงครางตอบในลำคอ

          "อะ...หยุดนะเว้ย มึงยังไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะชานยอล...อื้อ"

          เพราะสองมือจับล็อคมือใหญ่ไว้ทั้งคู่ ดังนั้นสิ่งที่จะหยุดการกระทำของอีกคนได้จึงมีเพียงการเอ่ยห้ามเท่านั้น แต่ก็ดูจะไม่เป็นผลนัก เพราะคนตัวสูงยังรุกด้วยจมูกกับริมฝีปากไม่หยุด

          แบคฮยอนจึงตัดสินใจปล่อยมือทั้งสองข้างของชานยอล แล้วพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับอีกคน แต่ก็ยังถูกแขนยาวเกี่ยวเอวเข้าไปจนแผงอกชนกัน

          "ตั้งแต่วันนั้นที่ห้องล็อคเกอร์ชมรมฟุตบอล กูยังไม่ได้ปล่อยอีกเลยนะ"

          "บอกกูทำไมวะ มึงก็รู้วิธีอยู่แล้วนี่"

          "แต่ทำเองมันก็ไม่เหมือนคนอื่นทำให้ แล้วกูก็..." ชานยอลกระชับอ้อมแขนรั้งร่างเล็กกว่าเข้าหาตัวมากขึ้นอีก "...อยากให้มึงช่วย"

          "ไม่!"

          "อย่าใจร้ายสิวะ ไหนมึงบอกว่าชอบกู"

          "พูดจังวะเรื่องนี้...ชอบก็ส่วนชอบ มันไม่จำเป็นต้องรวมถึงเรื่องนี้ด้วย มึงอย่าเอามาอ้าง"

          "กูชอบมึงจนไม่อยากไปทำกับคนอื่นอีก แต่พอทำเองมันก็ยังไม่สุดพออะ ถึงทุกครั้งกูจะนึกถึงหน้ามึงก็เหอะ แต่มึงก็รู้ว่าตัวจริงยังไงก็ต้องดีกว่า"

          แบคฮยอนรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ใบหน้าตัวเองต้องขึ้นสีอยู่แน่ๆ เขาหลุบตาลงพลางครุ่นคิดกับคำร้องขอของชานยอล พอมองต่ำลงมาที่กางเกงบอลที่ใส่ตนใส่อยู่ ก็เห็นว่าส่วนกลางช่วงล่างตัวเองก็กำลังพองนูนอยู่เช่นกัน นั่นเพราะถูกอีกคนกระตุ้นไปก่อนหน้านี้

          "ใช้แค่มือนะ"

          "ปากด้วยไม่ได้เหรอ" น้ำเสียงที่ใช้นั้นฟังดูอ้อนวอนเต็มที่

          "ไม่...ได้แค่มือ ถ้าไม่เอามึงก็ใช้มือตัวเองเหมือนเดิมไปแล้วกัน"

          ชานยอลต้องจำใจตกลง เพราะรู้ว่าที่แบคฮยอนยอมแค่นี้ด้วยเรื่องที่ยังคาราคาซังของเซฮวา แต่เวลานี้ไม่ว่าคนตัวเล็กจะยื่นข้อเสนออะไรมาให้เขาก็ต้องรีบคว้าไว้ก่อน เขาหันไปเปิดโคมไฟตรงหัวเตียง เอาแต่ใจด้วยการไม่ฟังคำห้ามว่าไม่ให้เปิดของอีกคน

          แม้จะผ่านการมีเซ็กส์มาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้กลับทำให้เด็กหนุ่มตัวสูงนั้นตื่นเต้นได้ยิ่งกว่าการมีเซ็กส์ครั้งแรกเสียอีก เขาไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่าอีกคนจะตื่นเต้นขนาดไหน ถึงจะเป็นแค่การใช้มือก็ตาม

          มือเรียวที่มีอาการสั่นน้อยๆเลื่อนมาดึงเชือกผูกกางเกงของคนตัวสูงกว่าออก ก่อนจะค่อยๆดึงทั้งกางเกงชั้นนอกและชั้นในลงมาคาไว้ตรงหน้าขา แค่นั้นหัวใจของชานยอลก็สูบฉีดเลือดอย่างรวดเร็วแล้ว และนาทีต่อมามันก็วิ่งพล่านไปทั้งร่าง ทันทีที่มือของแบคฮยอนสัมผัสกับแก่นกายของเขา 

          "ขอโทษนะถ้ามึงใช้มือเดียวแล้วกำเกือบไม่รอบ" 

          แบคฮยอนนึกหมั่นไส้ความภูมิใจในขนาดตัวเองของชานยอลนิดๆ แต่ก็เลือกที่จะปล่อยผ่านแล้วเริ่มขยับมือขึ้นลงตามความยาวของอวัยวะในมือ แต่ดวงตาเรียวรีเลือกจะมองตรงแผ่นอกของชานยอลแทน

          "อ่าา..." เสียงทุ้มที่ครางดังอยู่ใกล้ใบหูมีผลให้ใบหน้าขาวของคนตัวเล็กขึ้นสีได้เป็นอย่างดี 

          ที่ชานยอลบอกแบคฮยอนว่าถ้าคนอื่นทำให้มันรู้สึกดีกว่า เขาไม่ได้หมายความว่าใครก็ได้ แต่หมายถึงแค่บยอนแบคฮยอนคนเดียวเท่านั้น และการทำแบบนี้กับคนตัวเล็กมันก็มีอะไรที่มากกว่าความรู้สึกดี

          เป็นฝ่ายถูกทำให้อยู่สักพัก มือใหญ่ก็เลื่อนลงไปดึงกางเกงบอลของคนตัวเล็กลงบ้าง ก่อนจะตามด้วยชั้นใน และเพราะชายเสื้อตัวใหญ่ที่ยาวจนปิดหน้าขา ชานยอลจึงต้องเลิกมันขึ้นมากองไว้ตรงเอวของแบคฮยอน แก่นกายสีสดและเล็กกว่าจึงปรากฎให้เห็น

          ชานยอลไม่รอช้าที่จะยื่นมือลงไปสัมผัสมันทันที จนร่างเล็กกว่าสะดุ้งและชะงักมือที่กำลังรูดรั้งแก่นกายของเขา แต่เขายังคงชักรูดแก่นกายของอีกคนต่อไป ในขณะที่แบคฮยอนก็พยายามขยับมืออีกครั้ง แต่ดูเหมือนความซ่านเสียวจะเล่นงานเจ้าตัวจนมือเรียวแทบไม่ขยับ

          "ทะ...ทำอะไรวะ?"  แบคฮยอนเอ่ยถามอย่างงุนงง เมื่อจู่ๆชานยอลก็หยุดมือไปดื้อๆแล้วลุกขึ้นนั่ง ก่อนมือใหญ่จะเกี่ยวกางเกงของเขาออกไปจนพ้นขา แล้วกลับไปถอดของตัวเองออกบ้าง 
          
          "มันไม่ถนัด" 

          "...!!"  แบคฮยอนตกใจเพราะตั้งตัวไม่ทัน ที่จู่ๆก็ถูกชานยอลดึงแขนให้ลุกขึ้นมานั่งคร่อมตักของเจ้าตัวแบบนี้

          ชานยอลจับมือเรียวให้กอบกุมท่อนเอ็นของตัวเองอีกครั้ง และเขาก็ทำแบบเดียวกันกับแก่นกายคนตัวเล็ก ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมาสบกับดวงตาคู่เรียวที่มองการกระทำของตนอยู่ รอยยิ้มเล็กมุมปากเกิดขึ้นก่อนที่ใบหน้าคมจะเคลื่อนเข้าไปใกล้กับใบหน้าคนตัวเล็กกว่า

          "ขยับพร้อมกันนะ" เอ่ยจบก็เลื่อนริมฝีปากมาประกบจูบริมฝีปากบางทันที

          จุมพิตลึกซึ้งมากกว่าครั้งไหนๆของเด็กหนุ่มทั้งสองเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พวกเขาต่างผลัดกันแลกเปลี่ยนชิมรสชาติภายในโพรงปากกันและกันด้วยปลายลิ้น สลับกับการขบเม้มดูดดึงริมฝีปากทั้งบนและล่างอย่างไม่มีใครยอมใคร

          ใขณะที่ริมฝีปากทั้งสองยังคงเชื่อมติดกันไม่ห่าง มือของทั้งคู่ก็ยังคงสลับช่วยกันรูดรั้งแก่นกายให้กันไม่หยุดเช่นกัน แบคฮยอนต้องใช้มือข้างที่ว่างกอดคอชานยอลไว้เมื่อรู้สึกว่ามันเกะกะ แล้วเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะวางมันไว้ตรงไหน เพราะตอนนี้ไม่มีเวลาพอให้สมองได้คิดเลย

         ส่วนชานยอลนั้นดูจะไม่มีปัญหากับมืออีกข้าง เพราะเจ้าตัวส่งมันสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ แล้วลูบไล้แผ่นอกบางของคนบนตักเรียบร้อย เพื่อสานต่อสัมผัสจากเมื่อครู่ที่ผ่านมา แบคฮยอนสะดุ้งตัวพร้อมกับหลุดเสียงครางอู้อี้ในลำคอทุกครั้ง ที่นิ้วยาวปัดผ่านยอดอกของเขาไป มือใหญ่สลับเลื่อนไล้จากแผ่นอกไปยังแผ่นหลังเล็ก ก่อนจะไล่ลงมาถึงสะโพกที่เบียดแนบอยู่บนหน้าขาแกร่ง

          "จำได้ไหม...ที่กูเคยบอกว่าชอบคนตูดใหญ่" ผละริมฝีปากออกมาเพื่อเอ่ยถามกับคนบนตัก ที่ตอนนี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงจางไปแล้ว

          "ถาม...อะ...ทำไม"

          "กูหมายถึงมึง"

          "ตูดกูไม่ได้ใหญ่...อึ๊!"  แบคฮยอนไม่สามารถเอ่ยเถียงให้จบได้ เมื่อถูกชานยอลบีบขยำสะโพกเสียเต็มแรง

          "ใหญ่ดิ...อ่า เนี่ย...เต็มมือกูเลย"

          "มึงมัน..." 

          จมูกโด่งกดลงลงตรงซอกคอขาวตามด้วยริมฝีปากหนา หยุดคำพูดต่อมาของแบคฮยอนอย่างได้ผล ชานยอลซุกไซร้ต่อไปยังแก้มและใบหู ปลายลิ้นร้อนแลบเลียสร้างความซ่านเสียวเพิ่มได้ไม่แพ้กิจกรรมเบื้องล่าง จนรับรู้ถึงแรงจิกกดของปลายนิ้วที่บริเวณต้นคอ ก่อนจะย้ายมาทำแบบเดิมอีกข้างของคนตัวเล็กอย่างเท่าเทียมกัน

          ยิ่งทั้งคู่ต่างขยับมือเร็วเร็งขึ้นเท่าไหร่ อารมณ์ของพวกเขายิ่งพุ่งสูงขึ้นเท่านั้น แบคฮยอนที่ถูกจู่โจมมากกว่าจึงทำให้การเคลื่อนไหวมือลดความเร็วลงไปบ้าง ชานยอลที่อยากจะปลดปล่อยไปพร้อมกัน จึงตัดสินใจจับมือเรียวให้กอบกุมท่อนเอ็นร้อนทั้งของตัวเองและของคนตัวเล็ก แล้วมือใหญ่ก็กุมทั้งมือทั้งแก่นกายของพวกเขาอีกที แล้วเป็นฝายนำแบคฮยอนรูดรั้งไปด้วยกัน

          แก่นกายต่างขนาดเสียดสีกันด้วยสัมผัสจากมือต่างไซส์ ให้ทั้งความเสียดเสียวและอารมณ์วาบหวาม จนปลายท่อนเอ็นของทั้งคู่ต่างมีน้ำเมือกปริ่มออกมา

          "แบคฮยอน...กูอยากใส่เข้าไป...ได้ไหม?"

          "ไม่ได้...อึก...เราตกลง...กันแล้ว" เสียงที่เคยเรียบนิ่งยามพูดปกตินั้น ในตอนนี้กลับแหบพร่าและเต็มไปด้วยอารมณ์กำหนัด "แล้วใครบอก...ว่ามึงจะเป็นฝ่าย...ได้ใส่"

          "หึ" ชานยอลไม่ได้ตอบเพราะไม่อยากให้แบคฮยอนอารมณ์สะดุด เขาเพียงแค่คิดในใจว่า แค่โพสิชั่นในตอนนี้มันก็บอกได้ชัดเจนอยู่แล้ว "ไม่คิดว่ามึงจะเสร็จยากขนาดนี้ ช่วยตัวเองบ่อยเหรอวะ?"

          "...ไม่บ่อย กูเป็นนักฟุตบอลนะ...ไม่มีเวลาหมกมุ่นขนาดนั้นหรอก" เอ่ยตอบทั้งใบหน้าเหยเกเพราะแรงอารมณ์

          "แล้วเวลาทำน่ะ...นึกถึงหน้ากูหรือเปล่า?"

          "..."

          "หือ?"

          "อะ...อืม"

          ชานยอลยิ้มกว้าง ก่อนจะป้อนจูบแก่คนบนตักอีกครั้ง เป้าหมายที่เล็งอยากสัมผัสด้วยปากคือยอดอกทั้งสองข้าง ที่ลองสัมผัสด้วยมือไปแล้ว มือใหญ่ข้างที่ว่างเลิกชายเสื้อขึ้นสูงเหนือแผ่นอกบาง แล้วก้มลงใช้ริมฝีปากครอบดูดลงไป ปลายลิ้นหนาก็ตวัดหยอกล้อสลับไปมาทั้งสองข้าง เขาทำแบบนั้นอยู่หลายนาทีจนหน้าอกเล็กชุ่มไปด้วยน้ำลายของตัวเอง

          แบคฮยอนที่ถูกอารมณ์ทั้งสองอย่างเล่นงาน จนไม่สามารถนั่งหลังตรงบนตักคนตัวสูงได้อีก ศีรษะเล็กจึงต้องซบลงบนไหล่กว้างคล้ายคนใกล้หมดแรง ลมหายใจร้อนที่เป่ารดซอกคอ และเสียงหายใจถี่กระชั้นของคนตัวเล็ก ช่วยเพิ่มความซ่านในกายเด็กหนุ่มอย่างเขาได้ไม่น้อย ชานยอลที่เป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่างในตอนนี้ จึงเร่งมือของพวกเขาทั้งคู่ให้เร็วขึ้น 

          "อะ...ฮ่า...ชะ...ชานยอล"

          "หื้อ...อ่า"

          "มึง...ฮ่ะ"

          "ว่าไง?" คิ้วเข้มขมวดด้วยอารมณ์ที่ใกล้จะถึงฝั่งเต็มที และด้วยความสงสัย

          "เสร็จแล้ว...มึงไปอาบน้ำด้วยนะ...เหม็นคาวกลิ่น...อาหารทะเล"

          "โถ่...มันใช่เวลาไหมเนี่ย...อาา"

          ถึงอย่างนั้นคำพูดของแบคฮยอน ก็ไม่สามารถทำลายอารมณ์ที่กำลังพุ่งถึงขีดสุดลงได้ ชานยอลกัดซอกคอขาวของคนตัวเล็กเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว จังหวะนั้นมือทั้งสองก็ขยับรูดรั้งเร็วขึ้นๆ จนกระทั่งทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันพอดี 

          เขาโอบเอวร่างเล็กกว่าบนตักเข้ามากอดไว้อย่างแนบชิด จนสัมผัสได้ถึงการยกตัวขึ้นลงของหน้าอกจากการหอบหายใจ เด็กหนุ่มตัวสูงจึงซบศีรษะลงบนไหล่เล็กบ้าง ชานยอลอยากจะพูดอะไรสักประโยคแต่เขาก็คิดไม่ออก ที่นึกออกก็กลัวว่าพูดไปแล้วจะโดนโกรธเอาได้

          แต่มันก็แค่ความคิดเรื่องที่ว่า 

          ถ้าอนาคตได้ทำมากกว่านี้ สรุปแล้วแบคฮยอนอยากจะเป็นคนใส่จริงๆหรือไม่ แล้วถ้าถึงตอนนั้นเขาจะยอมให้เจ้าตัวทำหรือเปล่าแค่นั้นเอง


                                                            *****


-อย่าลืมกลับไปเม้นต์เป็นกำลังใจเลาด้วยเน้อ

https://writer.dek-d.com/rabbit88/writer/viewlongc.php?id=1584199&chapter=18