(NC) The Doomsday :chapter 18
“อ๊ะ”
แบคฮยอนสะดุ้งตัวเพราะนอกจากเสียงทุ้มที่กระซิบอยู่แถวใบหูขาวในระยะประชิดแล้ว
เขายังรู้สึกถึงลมหายใจของคนตัวสูงที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังรินรดอยู่บริเวณต้นคออีกด้วย
คุณหมอต้องยืนนิ่งเพราะตกใจกับความใกล้ชิดในตอนนี้
ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวิวไหวที่บริเวณท้องน้อยและลามมาจนถึงหัวใจที่กระตุกถี่ขึ้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงความนุ่มหยุ่นที่แตะแต้มลงบนผิวเนื้อบริเวณต้นคออย่างแผ่วเบาอีกครั้งพร้อมลมหายใจ
ครั้งที่หนึ่ง…ครั้งที่สอง และไม่ปล่อยให้มีครั้งที่สามแบคฮยอนก็หันกลับมาเพื่อจะต่อว่าคนตัวสูงที่กำลังถือวิสาสะล่วงเกินร่างกายของตนอยู่
แต่ดูเหมือนว่าคุณหมอจะคิดผิดถนัด
"อื๊อ...ฮ้า" เพราะเมื่อหันกลับมาแล้วก็ต้องโดนชานยอลฉกฉวยริมฝีปากบางไปทันทีด้วยปากอิ่มของคนตัวสูงแทน แขนยาวข้างหนึ่งรวบเอวเล็กเข้ามาใกล้จนร่างกายทั้งคู่แนบชิดกันก่อนจะใช้ร่างกายตัวเองดันร่างเล็กจนแผ่นหลังบางแนบไปกับบานประตูห้องน้ำ
แต่คุณหมอยังมีสติพอที่จะกำกางเกงวอร์มไว้แน่นเพื่อปกป้องน้องชายคนเล็กของตัวเอง มืออีกข้างของชานยอลเริ่มลงมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวต้นขาของคนเป็นหมอ แบคฮยอนเองก็พยายามใช้มืออีกข้างดันคนตัวสูงออกแต่มันก็เปล่าประโยชน์
ชานยอลกดจูบลงไปบนริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง
จนคุณหมอตัวเล็กไม่มีแม้โอกาสจะขัดขืน ปากอิ่มขบเม้มสลับดูดดึงริมฝีปากบางทั้งบนและล่างวนเวียนอยู่แบบนั้นสักพัก
ก่อนจะยอมถอนริมฝีปากออกมาเพื่อให้อีกคนได้พักหายใจ
“อื้อ…ฮ๊า”
ใบหน้าของคุณหมอที่ตอนนี้แดงก่ำจากการถูกริดรอนลมหายใจไปครู่ใหญ่
แหงนเงยมองคนตัวสูงซึ่งอีกคนก็มองจ้องเจ้าตัวอยู่ก่อนแล้ว และแม้จะยอมถอนจูบแต่ชานยอลก็ไม่ยอมคลายอ้อมกอดให้แบคฮยอนได้เป็นอิสระ
“คุณปวดฉี่ไม่ใช่เหรอ…ปล่อยผมได้แล้วครับ”
ปาร์คชานยอลมองคุณหมอตัวเล็กที่หอบหายใจถี่จนแผ่นอกบางสีขาวน้ำนมที่โผล่พ้นจากสาบเสื้อเชิ้ตที่ยังไม่ได้ติดกระดุมกระเพื่อมขึ้นลงรุนแรงจากการหายใจไม่ทัน
ก่อนจะช้อนดวงตาคมโตที่แบคฮยอนก็ต้องยอมรับว่าสวยและมีเสน่ห์คู่นั้นขึ้นมามองริมฝีปากของคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด
จนเขาอยากจะกินมันอีกทั้งคืน
“ผมไม่ปวดฉี่แล้ว…แต่ปวดอย่างอื่นแทนมากกว่า” แบคฮยอนเข้าใจในประโยคสื่อความหมายนั้นได้ดี เขาไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้น
“คุณดื่มมาด้วยนี่ครับผมได้กลิ่นเหล้าจากปากคุณ…”
บยอนแบคฮยอนต้องรีบเสสายตาหลบไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าคมของอีกคน
เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป
“อืม…พวกช่างซ่อมเขาชวนน่ะเพราะมีแอบเก็บไว้อยู่นิดหน่อย แต่หมอไม่ต้องห่วงผมไม่ได้เมาดื่มไปแค่แก้วเดียวแก้อยากเท่านั้น ว่าแต่…เหล้าจากปากผมนี่ขมหรือหวานน่ะหมอ”
“ผมไม่รู้ครับ แล้วก็ช่วยปล่อยผมสักทีผมจะไปแต่งตัวแล้วจะเข้านอนเลย”
“เดี๋ยวผมพาออกไปเอง”
เอ่ยเพียงเท่านั้นชานยอลก็ย่อตัวลงแล้วช้อนอุ้มคุณหมอตัวเล็กขึ้นพาดบ่า
มือใหญ่ก็แอบลูบก้นเนียนที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดไว้ไปด้วย ก่อนจะเปิดประตูและก้าวยาวๆแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียงนอนของตัวเอง
แล้วค่อยๆวางร่างของคนเป็นหมอลงไปบนเตียง และไม่รอช้าให้เสียเวลาเขาก็โถมกายสูงใหญ่ของตัวเองทาบทับร่างเล็กไว้ทันทีเช่นกัน
“หึๆ…จนถึงตอนนี้หมอก็ยังคิดว่ากางเกงวอร์มตัวนี้จะช่วยอะไรหมอได้อย่างนั้นหรือ” ชานยอลพูดพร้อมกับเลื่อนสายตาลงต่ำมองมือเล็กที่ยังกำกางเกงปิดบังไว้ที่เดิมไม่ยอมปล่อย
“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
“ทำไมล่ะ”
“คุณชอบพยาบาลคิมไม่ใช่เหรอแล้วเธอก็ดูหลงรักคุณมากด้วย” ชานยอลมองจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลกลมใสของร่างข้างใต้ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“แต่ผมชอบหมอ…ชอบมากๆด้วย หมอเคยคิดไหมว่าผู้ชายอย่างผมทำไมถึงอยากจูบหมอที่เป็นผู้ชายด้วยกัน” แบคฮยอนอึ้งไปเล็กน้อยเพราะไม่คาดคิดว่าปาร์คชานยอลจะพูดคำนี้ออกมา แต่คุณหมอก็ต้องสะดุดความคิดเพราะมีอีกความคิดหนึ่งที่แทรกเข้ามา
“แต่คุณ…มีอะไรกับเธอแล้ว คุณจะเลิกสนใจเธอแบบนี้ไปเลยไม่ได้นะครับ เธอเป็นผู้หญิงยังไงก็เสียหายมากกว่า”
“อ่า…เพราะเรื่องนี้สินะที่ทำให้หมอดูเหมือนจะคลางแคลงใจในตัวผม” แบคฮยอนยอมพยักหน้าให้คนตัวสูงแทนคำตอบ ครั้งนี้เขาจะยอมซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง
“อันที่จริงแล้วคืนนั้น…ผมแค่ให้เธอใช้มือช่วยและผมก็ช่วยเธอด้วยเหมือนกัน ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น”
เมื่อได้ฟังคำตอบแบคฮยอนก็ได้แต่นอนกระพริบตาปริบๆ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าที่อีกคนบอกจะเป็นเรื่องจริง และความคิดก็ถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดทันทีโดยที่ตัวคนพูดเองก็ยังไม่ทันตั้งตัว
“คุณ…พูดจริงหรือครับ”
“จริงทุกคำ…ขืนผมมีอะไรกับเธอจริงๆตอนนี้อาจจะมีห่วงมารัดคอแล้วก็ได้เพราะไม่มีถุงยางน่ะ”
“งั้นหมายความว่าถ้ามี คุณก็จะมีอะไรกับเธอโดยไม่ลังเลเลยใช่ไหมครับ”
“ไม่เอาน่า…เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วนะ กับคิมโซจินเป็นแค่ความพอใจและตอบสนองความต้องการของผมกับเธอแค่นั้น อีกอย่างผมก็ชอบหมอมากกว่าเธอแล้วก็ชอบมาก่อนเธอด้วยซ้ำ”
“เอ๋…ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“คงจะเป็น…ตั้งแต่ที่เข้าไปช่วยตอนที่หมอหมดสติหน้าโรงพยาบาลแล้วละมั้ง”
คุณหมอตัวเล็กได้แต่มองหน้าคนบนร่างตัวเองตาปริบๆ เขาไม่รู้จะพูดอะไรใจหนึ่งก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจส่วนอีกเสี้ยวหนึ่งก็ยังไม่อยากจะเชื่อคนที่ดูเจ้าชู้อย่างปาร์คชานยอลนัก
“ทำหน้าแบบนี้ไม่เชื่อใจกันสินะ…อย่างนี้มันต้องพิสูจน์”
ชานยอลจัดการพิสูจน์ด้วยการก้มลงไปจูบริมฝีปากสีเรื่อของคุณหมอตัวเล็กอีกครั้ง
พร้อมกับที่แทรกปลายลิ้นเรียวเข้าไปในโพรงปากเล็ก แล้วตวัดวนเวียนจนเจอลิ้นเล็กก่อนจะดูดดึงพัวพันกันอยู่ภายใน
ครั้งนี้คุณหมอไม่ขัดขืนแถมยังจูบตอบคนตัวสูงอีกด้วย
เมื่อได้รับการตอบสนองชานยอลจึงไม่ลังเลที่จะเดินหน้าทำตามความตั้งใจ
ในตอนแรกเขาคิดไว้อยู่เหมือนกันว่าถ้าสารภาพไปแล้วคุณหมอยังปฏิเสธเขาก็จะไม่ฝืนใจอีกคน
แต่เมื่อผลออกมาเป็นเช่นนี้มันก็ทำให้เขารู้สึกดีใจเช่นกัน
“หมอไม่ต้องเชื่อและไม่ต้องตอบรับคำสารภาพของผมก็ได้แต่ผมจะพิสูจน์ให้เราทั้งคู่ได้เห็นมันพร้อมกันเอง”
เอ่ยจบก็กดจูบลงไปอีกครั้งวนเวียนอยู่แบบนั้น จนปากเล็กขึ้นสีแดงจัดและเจ่อบวม
ชานยอลจึงค่อยๆไล้จมูกและริมฝีปากมาตามใบหน้าเรื่อยมาจนถึงซอกคอขาวที่ส่วนด้านหลังต้นคอมักจะดึงดูดสายตาเขาเสมอ
อันที่จริงเขาอยากจะทำรอยไว้เพื่อประกาศบอกคนแถวนี้กลายๆว่าคุณหมอเป็นของเขา
ของปาร์คชานยอลคนนี้แต่ก็กลัวคนตัวเล็กจะโกรธเอาเสียก่อน
ริมฝีปากอิ่มแตะจูบผะแผ่วลงมาจนถึงแผ่นอกบางที่ยกตัวขึ้นลงกระชั้นถี่เพราะความตื่นเต้น
เสียงหัวใจของคุณหมอเต้นดังจนคนตัวสูงได้ยิน ชานยอลวางมือใหญ่ลงบนตำแหน่งหัวใจบนอกด้านซ้ายของแบคฮยอน
ก่อนจะจับมือเรียวของอีกคนวางบนหน้าอกด้านซ้ายของตัวเองเช่นเดียวกัน
“หมอได้ยินไหม…เสียงหัวใจเราสองคนมันเต้นแทบจะพร้อมกัน…ทีนี้เชื่อผมได้หรือยัง…แบคฮยอน”
แบคฮยอนหน้าขึ้นสีอัตราการการเต้นและสูบฉีดของหัวใจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ให้ผมกอดคุณนะ…แบคฮยอน” คุณหมอตัวเล็กพยักหน้าเล็กน้อยแทนคำตอบ แต่นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับชานยอล
คนตัวสูงก้มลงไปบดจูบริมฝีปากเล็กอีกครั้ง ครานี้มันเต็มไปด้วยความรักและความเต็มใจของทั้งคู่ ลิ้นทั้งสองสลับพันเกี่ยวกันไปมาจนพอใจและริมฝีปากอิ่มก็แตะจูบไล้เรื่อยลงมาจนถึงแผ่นอกบางอีกครั้ง
ชานยอลใช้มือทั้งสองข้างแหวกสาบเสื้อที่ปิดแผ่นอกขาวบางส่วนไว้จนเผยให้เห็นเม็ดพลอยสีชมพูที่แต่งแต้มอยู่บนนั้น
เขาจ้องมันอยู่อย่างนั้นก่อนจะเผลอเลียริมฝีปากตัวเอง จนคุณหมอที่มองอยู่เห็นสีหน้าและแววตาของอีกคนก็ต้องเบือนใบหน้าหนีไปด้านข้างเพราะความกระดากอาย
แม้จะเป็นสายตาจากผู้ชายด้วยกันก็ตาม
แต่ถ้าใครไม่ใช่บยอนแบคฮยอนในตอนนี้ไม่มีวันเข้าใจหรอกว่ามันรู้สึกเขินอายมากขนาดไหน
ชานยอลใช้ปลายลิ้นลองสะกิดปลายเม็ดสีชมพูข้างหนึ่ง จนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ…ฮ่ะ” ปฏิกิริยาตอบสนองของคุณหมอทำให้คนตัวสูงใช้ลิ้นสากเลียวนรอบฐานสีระเรื่อนั้นก่อนจะครอบปากดูดดึงและปลายนิ้วก็ไม่ปล่อยให้เม็ดทับทิมอีกข้างว่างไว้เสียเปล่าปลายนิ้วมือยาวก็ทำการเขี่ยมันไปมา จนแผ่นหลังบางของคุณหมอแอ่นขึ้นจากเตียง
แบคฮยอนหายใจถี่เหมือนปลาขาดน้ำ และเมื่อคนตัวสูงพอใจกับสีของเม็ดทับทิมทั้งสองเม็ดที่เปลี่ยนจากสีชมพูกลายเป็นสีแดงแล้ว จึงไล้จมูกและริมฝีปากลงไปตามสีข้างและวนเวียนจูบอยู่แถวบริเวณหน้าท้องของคุณหมอ จนคนตัวเล็กเสียวซ่านและเกร็งหน้าท้องจนขึ้นซึ่โครงบริเวณสีข้าง
เมื่อไล้มาถึงจุดกึ่งกลางลำตัวที่มีกางเกมวอร์มปิดไว้อยู่ ปาร์คชานยอลก็เหลือบสายตามองคุณหมอที่พอเห็นว่าคนตัวสูงจ้องอะไรอยู่ก็ยกสองมือขึ้นมาปิดตาไว้ทันที
ชานยอลยกยิ้มมุมปากก่อนจะดึงกางเกงตัวนั้นออกแล้วโยนมันไปที่เตียงของคนใต้ร่างแทน
“หึๆ…น้องชายคนเล็กของหมอน่ารักจัง”
“อย่าหัวเราะนะครับ…อ๊ะ อื้อ…คุณ…ชานยอลอย่าทำ…นะครับ…อ๊ะ ฮ่ะ”
แบคฮยอนดุอีกคนได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวและหลุดเสียงครางเล็กๆออกมา เพราะคนตัวสูงกดจูบลงบนแก่นกายเล็กสีอ่อน ก่อนจะใช้ลิ้นเลียสลับกับการดูดดุนและจากนั้นริมฝีปากอิ่มก็ครอบครองมันจนหมดก่อนจะรูดขึ้นลง จนคุณหมอสั่นสะท้านไปทั้งกาย
มือเล็กสองข้างจิกฟูกนอนแน่นปลายนิ้วเท้าจิกเกร็งลงไปเช่นกัน ยามที่อารมณ์มาถึงขีดสุดจนปลดปล่อยออกมาภายในปากคนตัวสูงที่ก็เก็บกินความสุขของอีกคนไปจนหมดทุกหยาดหยด
แบคฮยอนนอนหอบหายใจอยู่บนเตียง ร่างเล็กผิวขาวน้ำนมที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อลามไปทั้งตัวจากอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นขึ้นมา
ชานยอลยืดตัวขึ้นมานั่งคุกเข่าก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อ
ในขณะเดียวกันก็ไล่สายตามองร่างเล็กตรงหน้าตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าจนมาถึงดวงตาเรียวที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์
คุณหมอมองคนที่ถอดเสื้อออกจากตัวและตามด้วยกางเกงจนคนตัวสูงเปลือยเปล่าปาร์คชานยอลดูมีเสน่ห์ยิ่งนักในเวลานี้ยามที่ดวงตาคมโตประกายแววหวานนั่นจ้องมองมาที่เขาไม่ละสายตา
ในขณะที่เขายังมีเสื้อเชิ้ตติดกายอยู่หนึ่งตัวอย่างน้อยๆก็ถือว่าเขาไม่ได้เปรียบอีกคนแล้วกัน แต่แบคฮยอนไม่รู้หรอกว่าปาร์คชานยอลจงใจไม่ถอดมันออกเพราะเขาคิดว่ามันเซ็กซี่เวลาที่คุณหมอตัวเล็กมีเพียงแค่เสื้อตัวเดียวที่ไม่ติดกระดุมสักเม็ดอยู่บนร่างขาวๆแบบนี้
ชานยอลก้มลงมาประกบริมฝีปากกับคุณหมออีกครั้ง เลื่อนไล้ไปที่ติ่งหูขบเม้มและไล้เลียสร้างความซ่านเสียวแก่คุณหมอตัวเล็ก วนลงมาที่ซอกคอขาวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากนิ้วมือที่สอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของคุณหมอ แต่ในเมื่อเป็นครั้งแรกของอีกคนมันจึงไม่ง่ายนัก
“อ๊ะ…คุณชานยอล…เจ็บครับ”
“แป็บเดียวนะครับ…แบคฮยอนอย่าเกร็ง…มันเป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน”
แบคฮยอนมองหน้าคนตัวสูงด้วยสายตาที่อ่านได้ว่าไม่เชื่อที่อีกคนบอกว่าเป็นครั้งแรก
“…ครั้งแรกกับผู้ชายน่ะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นกำปั้นเล็กจึงยกขึ้นทุบอกแกร่งไปหนึ่งทีจนคนโดนทุบร้องออกมาเบาๆ แล้วเอาคืนด้วยการดูดกลืนกินเม็ดทับทิมของคุณหมออีกหน จนแบคฮยอนกลั้นเสียงครางไว้ไม่ได้
ชานยอลอาศัยจังหวะนั้นสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มและขยับนิวเข้าออกขยายช่องทางจนเห็นว่าคุณหมอหายเกร็งและภายในก็ตอดรับนิ้วแกร่งของตัวเองเป็นอย่างดี จึงค่อยๆพาเพื่อนสนิทตั้งแต่เกิดของตัวเองเข้าไปในช่องทางรักของคุณหมอเพื่อทำความคุ้นเคยต่อกัน
“อ๊ะ…อื้อ” คุณหมอร้องครางออกมาเพราะความเจ็บจากขนาดของคนตัวสูง ชานยอลจึงปล่อยแช่ไว้สักครู่เพื่อให้คุณหมอได้ปรับตัว และจูบเล้าโลมคลายความเกร็งของอีกคนไปด้วย
จนเมื่อคุณหมอเกร็งน้อยลงแล้วชานยอลจึงค่อยๆเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆก่อนจะค่อยๆเร็วขึ้นตามอารมณ์จนบางทีลืมไปว่าเป็นครั้งแรกของอีกคน
“อ๊ะ…ช้า ช้าๆหน่อยครับ…อ๊า”
“อ่า…โทษที”
“อื้อ…อ๊ะ คุณชานยอล"
แม้ปากจะเอ่ยขอโทษแต่สะโพกสอบไม่ได้ลดความเร็วลงตามไปด้วย ตอนนี้ปาร์คชานยอลเริ่มหน้ามืดลงทุกทียิ่งเห็นร่างเล็กขาวภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวเดียวแบบนี้ และสีหน้าของคุณหมอยามนี้แล้วนั้น ความต้องการของคนตัวสูงยิ่งพลุ่งพล่านเป็นทวีคูณ
ชานยอลโน้มตัวลงไปกอดร่างเล็กไว้แน่นก่อนจะเพิ่มแรงขยับสะโพกแกร่งถี่กระชั้นขึ้นจนร่างเล็กไถลไปกับผืนฟูกเตียง เพื่อนสนิทของเขาทักทายกับจุดกระสันด้านในของคุณหมอจนสนิทชิดเชื้อและเมื่ออารมณ์เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุดคนตัวสูงก็ปลดปล่อยมันออกมาพร้อมกับคุณหมอที่ก็ได้รับการปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง
“อ๊ะ..อ๊า”
“อา…แบคฮยอน”
ชานยอลทิ้งตัวลงไปทาบทับร่างของคุณหมอ เอียงหน้าวางศีรษะไว้บนหน้าอกข้างซ้ายฟังเสียงหัวใจเต้นถี่ และเสียงหายใจหอบเหนื่อยจากการร่วมรัก เขาอมยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนที่จะยกศีรษะขึ้นเพื่อมองหน้าของคุณหมอก็พบว่าอีกคนนั้นหลับสนิทไปแล้ว
ชานยอลจึงพลิกตัวลงจากร่างเล็กไปนอนตะแคงอยู่ข้างๆ ก่อนจะจุมพิตหน้าผากมนและริมฝีปากบางสีจัดในตอนนี้ แล้วลุกเดินหายเข้าไปในห้องน้ำและออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำหมาดๆ จัดการเช็ดทำความสะอาดร่างเล็กในระหว่างที่ทำความสะอาดช่องทางรักที่ตอนนี้เริ่มบวมแดง คนตัวสูงก็แอบทำรอยคิสมาร์กที่ขาอ่อนของคุณหมอไว้สองสามรอย ก่อนจะยิ้มพอใจกับผลงานของตัวเอง
เมื่อทำความสะอาดเสร็จก็กลับขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆร่างเล็ก แขนยาวกอดกระชับเอวคุณหมอให้เข้ามาใกล้ ชานยอลอยากนอนกอดคุณหมอตัวเล็กแบบนี้มานานแล้ว…อ้อ เขาไม่ได้ลืมหรอกนะว่าเซฮุนกับจงอินนอนที่นี่ด้วย แต่ก่อนหน้านี้เขาตั้งใจล็อคประตูห้องก่อนที่จะเข้าไปหาแบคฮยอนในห้องน้ำ
ขอโทษนะเซฮุน จงอิน…ฉันจำเป็นต้องรีบไม่อย่างนั้นคุณหมอตัวเล็กของเขาคงโดนขโมยมาฉกไปเป็นแน่
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น